Vakantie Sri Lanka 2006

Kandy

De volgende dag hadden we overdag geen verplichtingen en zijn we Kandy gaan verkennen. Kandy is één van de oude hoofdsteden van het land. Voor de avond zou Monique zitplaatsen voor ons regelen om de Perahera te kunnen aanschouwen. Eenmaal in het centrum van aangekomen zijn we eerst op zoek gegaan naar een geldautomaat. Het kostte wat moeite om er één te vinden, ze zijn niet echt dicht gezaaid in dit land. Bij een bank schuin tegenover de klokketoren hadden ze een automaat die onze Nederlandse bankpasjes begreep en daar ook geld voor wilde verstrekken. Tijdens de wandeling door de stad kwamen we op veel plaatsen olifanten tegen. Die olifanten gaan 's avonds meelopen in de Perahera optocht. Zeker in de buurt van de Tempel van de Tand staan er erg veel. Erg veel hebben we overigens niet gedaan en gezien in Kandy, we hadden eigenlijk niet veel zin in een vermoeiende stadswandeling na alle inspanningen van de afgelopen dagen. We zijn nog wel door de Central Market gelopen waar Hilleke nog wat kruiden heeft gekocht. In de markt zijn we nog wel lastig gevallen door een mannetje die ons constant bleef volgen en zeggen dat de markt zo geweldig was en de andere winkels veel te duur. Hij krijgt commissie als hij toeristen naar een kraampje weet te lokken om daar wat te kopen. Uiteindelijk waren we hem kwijt. Na een lunch en een bezoek aan een supermarkt voor wat boodschappen zijn we met een tuk-tuk terug gegaan naar het hotel. Daar hotel aangekomen is Ciska in het zwembad gedoken en zijn wij bij het water gaan zitten en hebben we de rest van de middag weinig meer gedaan.

Kandy Esala Perahera

Met een aantal tuk-tuks zijn we 's avonds met z'n allen weer naar Kandy gegaan om daar de optocht van de Perahera te bekijken. Het verkeer in de stad was een gekkenhuis, overal claxonerende auto's en agenten die de chaos in het verkeer nog enigszins in goede banen trachten te leiden. Een tuk-tuk is op zo'n moment toch wel het aangewezen vervoermiddel, die kan eenvoudig overal tussen door. Nadat we waren uitgestapt moesten we nog een stukje lopen. Onderweg werden we aangehouden door de politie voor een veiligheidscontrole. We werden gefouileerd en onze tassen moesten we open maken. Het is duidelijk dat geen risico's worden genomen. Tijdens de hele reis overigens zie je overal controles. Op de wegen zijn vaak versperringen zodat maar in één richting tegelijk gereden kan worden en je ziet veel politie en militairen. Alles met het oog op mogelijke aanslagen door de Tamil Tijgers. Maar terug naar de Perahera, er waren plaatsen geregeld in een restaurant, maar toen we daar aankwamen waren er te weinig plaatsen en er zaten meer mensen. De afspraak was dat we privé plaatsen zouden krijgen voor alleen onze groep. Dus toen op zoek naar een andere plaats. We kwamen bij een ander restaurant terecht, daar was het uitzicht erg slecht en het was er ook erg warm. Dus is Monique naar iets anders op zoek gegaan. Uiteindelijk kwamen we een paar huizen verderop te zitten, we hadden daarvandaan een goed zicht op de straat. De lokale bevolking zit in het algemeen op zeiltjes langs de kant van de weg. Regelmatig lopen er in het wit geklede dames van het Rode Kruis langs met een eerste hulp koffertje op zoek naar mensen die bezwijken tijdens het lange wachten in de drukke menigte. Ook komen er mensen met jerrycans water langs om dorstige mensen te voorzien van water. Tijdens het wachten tot de optocht langs zou komen zijn we op zoek gegaan naar iets te eten en te drinken. De optocht begint rond een uur of acht bij de Tempel van de Tand en tegen negen uur was het begin van de lange stoet bij ons aangekomen. Door een deel van de toeschouwers wordt geld naar de stoet geworpen wat door mensen in de stoet wordt opgeraapt. Wat er vervolgens tijdens de volgende twee uren aan onze ogen voorbij trok is eigenlijk niet te beschrijven. Dit geweldige schouwspel moet je met eigen ogen aanschouwen. Gedurende de zo'n twee uur durende processie trokken dansers, verklede olifanten, muzikanten, vaandeldragers, fakkeldragers, vuurvreters en andere vuurkunstenaars langs. De meeste van de verklede olifanten hebben gekleurde lampjes voorop, van stroom voorzien door een accu op hun nek. Het geheel is werkelijk spectaculair en iedereen is erg blij dat we juist nu in Kandy zijn om dit mee te maken. Het hele feest duurde (dit jaar) van 31 juli t/m 9 augustus. De data zijn ieder jaar anders, dat hangt af van wanneer het volle maan is. De eerste dagen is de optocht nog klein en hij wordt steeds langer en groter naarmate de einddatum nadert. Op 9 augustus is de finale en duurt het tot 5 uur in de nacht. Toen het rond een uur of elf bij ons was afgelopen waren we eigenlijk allemaal wel blij dat we niet voor de 9e hadden gekozen. We kregen een houten kont op de stoeltjes en iedereen vond het toen ook wel mooi geweest.

Foto's van de Perahera zijn op de Perahera fotopagina te zien.

Pinnawela olifanten weeshuis

Voor de volgende dag stond alleen een bezoek aan het olifanten weeshuis in Pinnawela (of Pinnawala) op het programma voor in de middag. Om half twaalf vertrokken we met de bus voor een rit van zo'n anderhalf uur naar het olifanten weeshuis. Even na enen waren we er. Het voeren was inmiddels al begonnen, maar we hebben er nog heel wat van meegekregen. Het is duidelijk dat dit een erg toeristisch gebeuren is. De enige plaats totnutoe in Sri Lanka waar we heel veel toeristen tegelijk rondlopen. Bij alle vorige toeristische plaatsen (behalve bij de Perahera) waren er in het algemeen maar erg weinig andere toeristen, maar hier is het erg druk. De nog jonge olifanten zonder eigen moeder worden hier nog met de fles gevoerd, sommige zijn nog erg klein. De kleinste van de vier olifanten die hier staan mist ook het linkeroor. Na het voeren zijn we nog wat rond gelopen waarna we naar een restaurant zijn gegaan aan het water waar straks de olifanten zullen worden gebaad. Ook daar is het een drukte van belang. Met moeite kunnen we een plaatsje bemachtigen met uitzicht op de badderplaats. Maar zodra de olifanten komen gaat toch iedereen naar beneden om zo dicht mogelijk bij het water en de olifanten te kunnen komen. Het is een indrukwekkend gezicht om zo tientallen olifanten bij elkaar in een rivier te zien spetteren. Sommige liggen op hun zij in de rivier, anderen worden door hun verzorgers nat gegooid en weer anderen spuiten zichzelf met hun slurf nat. Een spektakel waar je werkelijk uren naar zou kunnen kijken en wat niet gaat vervelen. Helaas mochten de kinderen geen (kleine) olifantjes wassen, de directeur van het weeshuis was aanwezig en hij vindt het niet goed dat kinderen zo dicht bij de olifantjes komen. Tijdens de wasbeurt hebben we wat gegeten. Ciska en Inge hebben nog wat bananen aan een olifant gevoerd. Hebben ze toch nog wat kunnen doen met een olifant. Na dit fantastische gebeuren zijn we weer terug gereden naar het hotel. Onderweg zijn we nog gestopt bij een batik 'fabriekje' waar ons is uitgelegd hoe batikken in z'n werk gaat. Uiteraard eindigde de toer in de winkel waar nog het nodige is aangeschaft. Na dit bezoek zijn we terug gegaan naar het hotel voor de laatste nacht in Kandy.

Treinreis naar Nuwara Eliya

Donderdag 10 augustus ging de wekker op het onfatsoendelijke tijdstip van 5:45 af. We moesten namelijk vroeg weg om de trein te halen. Om 7:30 vertrokken we vanaf het hotel en om ongeveer 8:15 waren we op het station. Daar moest Monique nog kaartjes kopen. Dat kun je niet meer dan 30 minuten van te voren doen en je kan ook niet vooraf reserveren. Om ongeveer 8:45 kwam de trein het station binnen. Hij zat al behoorlijk vol en op het station stonden ook heel wat mensen om in te stappen. In de trein hadden we dan helaas ook geen zitplaatsen, we moesten staan. Het was zo druk in de trein omdat alle bezoekers van de Perahera weer terug naar huis gingen en omdat het een vrije dag was in Sri Lanka. We hoopten dat er tijdens de reis voldoende mensen zouden uitstappen zodat we konden zitten. Staand was het ook lastig om naar buiten te kijken, de raampjes zitten erg laag. Alleen bij een deur kun je goed naar buiten kijken, de deuren van de treinen staan overigens altijd open, ook tijdens het rijden. Arjan stond bij een deur en had zodoende goed zicht naar buiten, maar Hilleke en Ciska stonden in de coupé zodat ook alleen Ciska goed naar buiten kon kijken omdat ze nog niet zo groot is. Toen we na een uur nog steeds geen zitplaatsen hadden, bedacht Monique om er bij een volgend station uit te gaan en de chauffeur van de bus te vragen om ons daar op te halen. Dat laatste bleek echter erg lastig omdat de weg en de spoorlijn niet hetzelfde tracé volgen. Dus uiteindelijk kwam het er op neer dat we de hele reis tot Nanu Oya in de trein moesten blijven staan. Ciska mocht op een bepaald moment tussen twee dames zitten en ook Hilleke had op een gegeven moment een zitplaats weten te bemachtigen. Arjan heeft echter de hele 4,5 uur durende reis bij de deur gestaan. De rit naar Nuwara Eliya (spreek uit 'Noereliya') gaat omhoog want deze plaats ligt op ongeveer 2 km hoogte in de bergen dus soms waren er schitterende vergezichten over de dalen. De eerste regen van deze vakantie hebben we gedurende de rit ook zien vallen, in de bergen regent het toch vaker dan in het laagland. Verder liepen er tijdens de hele reis constant mannetjes door de trein met allerlei snoep en etenswaren. Met grote manden baanden ze zich een weg door de volgepakte trein. Om 13:15 kwamen we eindelijk aan op het station van Nanu Oya en konden we weer een stuk lopen naar de bus waar we onze vermoeide lichamen in de zachte stoelen lieten ploffen. Vanaf Nanu Oya was het nog een stukje met de bus naar Nuwara Eliya. Onderweg daarheen zijn we nog gestopt bij een theeplantage. Omdat het een vrije dag is werd er niet gewerkt, maar we kregen we een rondleiding door het bedrijf. De dame die ons rondleidde vertelde alles vanaf het plukken van de thee, via het drogen, malen, sorteren tot het verpakken van de thee. Ook liet ze de machines in werking zien alhoewel er geen thee inzat om te worden verwerkt. Al met al een erg boeiende rondleiding. Na deze rondleiding zijn we met de bus naar ons hotel gegaan, het St. Andrew's Hotel in Nuwara Eliya. Dit is een oud Engels koloniaal hotel, het ademt ook helemaal nog die sfeer. 's Middags vanaf vier uur kun je er van een echte High Tea genieten in de salon bij een knapperend haardvuur.