Vakantie Sri Lanka 2006

Horton Plains

Met aantal minibusjes zijn we vanaf het hotel in anderhalf uur naar de Horton Plains gereden. Dit is een nationaal park op een hoogvlakte. Toen we vertrokken was het droog, maar wel erg mistig. Eenmaal bij het park aangekomen was er wel wat lichte regen gevallen. Bij de ingang zagen we een aantal aapjes langs de weg, die waren behoorlijk mak, ze bleven gewoon zitten en bedelden om eten. We hebben ze wat crackers gegeven, ze gingen er letterlijk voor op hun achterpoten staan om maar zo dicht mogelijk bij de raampjes van de busjes te zijn. Verderop zagen we een aantal herten, deze waren ook erg mak. Zo mak zelfs dat, toen we ze wat crackers aanboden, ze zo dicht bij de busjes kwamen dat ze zelfs hun kop door de open raampjes naar binnen staken. Eenmaal bij het bezoekerscentrum aangekomen zijn we begonnen aan de 9 km lange wandeling door het park. Op het ene moment miezerde het, dan was het weer droog, dan viel er weer wat meer regen. Ondanks de paraplus en regenjassen is iedereen toch nog aardig nat geworden. Tijdens de wandeling door het ruige landschap zijn we onder andere gestopt bij een mooie waterval, Baker's Fall. De wandeling ging verder naar Greater World's End, dit is letterlijk het einde van de wereld. De hoogvlakte eindigd hier abrupt en gaat 1600 meter steil naar beneden. Helaas was het te mistig om er iets van te kunnen zien. Opvallend is dat er een soort balkon is gemaakt vanwaar je een mooi uitzicht zou moeten hebben, maar een hekje om te voorkomen dat je er afwaait en meer dan 1,5 km naar beneden stort ontbreekt geheel. Door de inmiddels behoorlijk naar beneden komende regen vervolgden we onze weg naar Mini World's End. Een kleine uitvoering van zijn grote broer vanwaar het 'slechts' 700 meter vallen is als je door het eveneens ontbrekende hekje van het plateau valt. Hier was het gelukkig een stuk helderder zodat we hier wel een fatsoenlijk uitzicht hadden. Na hiervan te hebben genoten was het nog zo'n drie kwartier lopen voor we onze vermoeide benen konden laten rusten bij een restaurantje om van een welverdiend drankje te kunnen genieten. De anderhalf uur durende terugweg over de bochtige en hobbelige weg naar het hotel was wederom een aanslag op onze vermoeide lichamen. Eenmaal terug in het hotel hebben we onze natte en bezwete kleren voor de kachel te drogen gehangen en hebben we genoten van een verkwikkende douche alvorens we naar de salon gingen om bij het knapperend haardvuur te genieten van een onvervalste Engelse High Tea.

Hongerig aapje bij de ingang van de Horton Plains

Fier kijkt dit hert naar de nieuwe bezoekers

Mini World's End, een 700 meter diepe afgrond

Ciska moet even rusten van de vermoeiende wandeling

Baker's Fall in het park

Ella Falls en het Tasks Jungle Camp

Tijdens de reis van Nuwara Eliya naar onze volgende overnachtingsplaats, het Tasks Jungle Camp in Thanamalwilla, daalden we weer af van de hoogst gelegen plaats in Sri Lanka naar lager gelegen gebieden. Tijdens deze busreis hadden we op sommige plaatsen werkelijk magnifieke uitzichten. De begroeïng op de bergen manifesteerde zich in vele tinten groen. We genoten van de reis en op de diverse plaatsen is de bus gestopt zodat we mooie plaatjes konden schieten en vastleggen op de SD kaart. In het plaatsje Ella zijn we gestopt voor de lunch waarbij we het eten genoten op een terras met wederom een fantastisch uitzicht op het omliggende gebergte. Bij de Rawana Ella Falls zijn we na de lunch ook gestopt. De lokale bevolking gebruikt de waterval om te baden en te wassen. Een fascinerend gezicht om te zien hoe men zich hier wast in het water van in dit geval een waterval. Eerder hadden we het ook al gezien in bv een rivier. De waterval wordt duidelijk gebruikt voor een familie uitje. Op de parkeerplaats speelde een bandje en bij diverse tentjes waren allerlei etenswaren te koop. Tegen het eind van de middag kwamen we aan in Thanamalwilla. Hier verblijven we twee nachten in grote tenten in het Tasks Jungle Camp. Ons werd aangeraden om geen etenswaren mee in de tent te nemen. De vele apen in het kamp kunnen dat ruiken en zullen proberen om je bagage open te maken om het eten te bemachtigen. Bij iedere tent is een gebouwtje met een toilet en ook is er een douche. Het water komt daar niet uit een gewone sproeier maar uit een stuk bamboe. Verder staat de tent op een betonnen fundering en is er een rieten dak overheen gezet. In de tent staan een aantal gewone bedden met klamboes. In de tent is wel een stopcontact zodat het mogelijk is om batterijen op te laden. Er is echter geen electrisch licht in de tent aanwezig. Het kamp heeft geen zwembad, maar er stroomt wel een riviertje langs waar ook in gezwommen kan worden. Ook word dit riviertje door de lokale bevolking gebruikt om zichzelf en hun kleding in te wassen. In de bar van het kamp hebben we nog wat gedronken en rond half acht was er een BBQ. Na het overheerlijke eten op een terras boven de rivier zijn we naar bed gegaan om vroeg te gaan slapen. Morgen gaat de wekker immers al om 5 uur voor de jeep safari. Toen Ciska naar het toilet wilde gaan zat er een kikker in de pot, ze durfde toen niet meer. Een keer doortrekken kon het beest er toe bewegen om op de rand te springen en met een gerichte straal uit de sproeier sprong hij op de muur, ja we wonen hier midden tussen het 'wildlife'. In de tenten is geen elektrisch licht en tegen de schemering worden er olielampen langs de paden en bij iedere tent gezet. In de tent moet je 's avonds en 's nachts van een zaklamp gebruik maken.

Rawana Ella Falls

De Rawana Ella Falls stort zich van de berg naar beneden

De lokale bevolking wast zich in de rivier

Zelfs met hele groepen tegelijk

En daarna met z'n allen het zeep afspoelen onder de 'douche'

Ook de inwendige mens kan worden verzorgd

Tasks Jungle Camp

Onze tent in het kamp

Plezier in de rivier

De bar van het kamp

Het terras boven de rivier waar we steeds aten

De kinderen vermaakten zich 's avonds bij het kampvuur

Uda Walawe National Park

Voor de jeepsafari in het Uda Walawe National Park moesten we vroeg op. Dit om niet te laat in het park te zijn omdat we anders door de warmte weinig beesten meer zouden zien. Om 6 uur vertrokken we in 3 jeeps naar het Uda Walawe NP waar we na een rit van ongeveer een uur aankwamen. Onder leiding van een zijn we het park ingegaan. Al snel zagen we de eerste wilde olifanten. Het blijven toch nog steeds erg imposante beesten, ondanks dat we deze vakantie al heel wat van deze grijs geslurfde kolossen hebben gezien. De jeeps hadden een open dak zodat we achterin staand een goed uitzicht over de omgeving hadden. Het landschap in dit park doet je een beetje denken aan de Afrikaanse parken. Een uitgestrekte vlakte met bomen en struiken en zo hier een daar een poel met water met daarbij de pootafdrukken van de beesten die er eerder op de ochtend hebben gedronken. In de verte tekenden zich de bergen af met een dreigende wolkenpartij. Zo af en toe viel er ook een druppel regen, maar dat mocht verder geen naam hebben. Toen op een gegeven moment zich ook nog een regenboog tegen deze achtergrond aftekende was het plaatje compleet. In totaal hebben we heel wat beesten gezien, naast de olifanten nog waterbuffels, krokodillen, herten, varanen en ontelbare vogels. De hele tocht door het park duurde zo'n 2,5 uur, maar tegen het einde kon je wel merken dat het al warmer werd. De meeste dieren lieten zich toen al niet meer zien. Alleen zo hier en daar en daar een verdwaalde olifant die in de schaduw van een boom de hete zon trachtte te vermijdden. Op de weg terug naar het kamp zijn we nog gestopt bij het ziekenhuis van Thanamalwilla. Daar hebben we wat rond gekeken, wat een trieste bedoening als je dat vergelijkt met een ziekenhuis in Nederland. Ook de keuken hebben we gezien, de keukens in onze huizen zijn beter uitgerust en bovenal hygienischer dan deze. Na de lunch in het kamp was het voor de meesten weer tijd voor een duik in de rivier. In de rivier huisde deze middag ook een grote kudde waterbuffels die ons loom aanstaarden tijdens het geploeter in de rivier.

Een ibis zoekt naar voedsel in het water

Neushoorn vogel in een boom

Een eenzame waterbuffel

Knuffelende olifanten

Het ruige landschap van het park

Eenzaam wegroestende molen

Naar Ahangama

Na twee nachten in de tent gingen we de volgende dag op weg naar de kust. Als eerste zijn we nogmaals gestopt bij het ziekenhuis in Thanamalwilla. In de bus hadden we geld ingezameld en dat hebben we overhandigd. Van het geld konden ze een nieuwe boiler kopen, de oude is al een jaar kapot en er was nog steeds geen geld om een nieuwe te kopen. Zo'n boiler kost ongeveer 10.000 roepies, ongeveer 80 euro. Het is toch wel triest om te ervaren dat een ziekenhuis in Sri Lanka geen middelen heeft om een boiler van slechts 80 euro aan te schaffen. Na het bezoek aan het ziekenhuis vervolgenden we onze weg naar het zuiden. Bij het Wirawila Sanctuary zijn we gestopt om naar de vogels te kijken. Onder andere maraboes, ooievaars, kievitten, witte reigers, zwartkop ibissen en nog veel meer. Onderweg hebben we ook nog getracht om bij de diverse poelen en meertjes krokodillen te spotten. Helaas hebben we geen enkele krokodil gezien. In de buurt van Hambantota aan de kust hebben we een zoutfabriek bezocht waar zout uit het zeewater wordt gewonnen. De werknemers staan hier acht uur per dag in de brandende zon zout bij elkaar te schuiven. Met hun blote voeten staan ze constant in het zoute water. Lijkt me ook geen al te beste baan, maar de mensen zijn waarschijnlijk al lang blij dat ze werk hebben. In Hambantota zelf hebben we het lokale vismarktje bekeken. Er zaten heel wat vissers hun waar aan te prijzen, van hele kleine visjes tot behoorlijk grote. Het stonk er overigens verschrikkelijk. Vogels en katten genoten er van een waar feestmaal van de restjes van de vissen die niet verkocht konden worden. Op dat deel van de markt ging je overigens bijna over je nek van de afschuwelijke stank die er hing, walgelijk gewoon. De rest van de weg naar Ahangama reden we langs de kust. Nu zagen we ook op diverse plaatsen nog steeds de gevolgen van de Tsunami van 2e kerstdag 2004. Nog steeds zijn er veel kapotte huizen. Bij de één was alleen een deel van het dak weggeslagen, van andere huizen was niets meer over dan alleen de fundamenten met zo hier en daar nog een stukje muur. Er waren echter ook op veel plaatsen bouwactiviteiten van huizen die werden herbouwd of hersteld. En uiteraard waren al heel veel nieuwe huizen gebouwd. Echter stonden er op sommige plaatsen nog steeds tenten waar mensen in woonden. Wel triest dat je meer dan 1,5 jaar na de ramp nog steeds in een noodbehuizing als een tent moet wonen en dat er nog steeds niets voor deze mensen is gedaan. De meeste scholen, ziekenhuizen etc. zijn al wel herbouwd, dat geldt ook voor de meeste hotels langs de kust. Ons hotel lag ook direct aan de kust en heeft ook schade geleden door de Tsunami. Wij hadden een kamer op de onderste verdieping en het is een vreemd idee dat de kamer destijds onder water heeft gestaan.